Over jezelf aanpassen voor een ander, jezelf verliezen en jezelf helen.

Kan een situatie traumatisch en machtig mooi tegelijk zijn?

Gebeurd het weleens dat, als je vertrouwde fundering weg valt, je een onbekende en gevaarlijke weg inslaat?
Kan je in iets belanden waardoor je jezelf verliest? Kan je je eigen ‘ik’ zo aan de kant zetten om leuk gevonden te worden door een ander?
Kan het voorkomen dat je anderen nodig hebt om te voelen dat je er mag zijn? Dat je het waard bent? Dat je goed genoeg bent zoals je bent? Jij, als in jij in je puurste, meest echte vorm?

Kan het zijn dat iets waarvan je denkt dat dit je leven af maakt, je ook kapot maakt?

Kan het zijn dat je over sommige prachtige trauma’s nooit helemaal heen komt?

Ja, het kan.

In samenwerking met Lex Hulscher ging ik terug naar het verleden. Op zoektocht naar de de emotie. Puur, rauw, echt.
Want het leven is niet altijd rozengeur en maneschijn met een Instagram filter. Het leven kan soms ook ongelofelijk klote zijn. Ga er rustig voor zitten, neem je tijd en laat je meeslepen in het verhaal.
Want beelden zeggen soms duizendmaal meer dan woorden.
Met trots presenteer ik jullie: Beautiful Trauma.

Beautiful Trauma -2019

Concept: Marlou Leenders

Fotograaf: Lex Hulscher

Vandaag at ik mijn tweede, zelf gekweekte, aardbei.

Zoals sommige weten heb ik aardig groene vingers. Toen onze geliefde AH met de moestuintjes actie kwam begon mijn hartje dan ook sneller te kloppen. Waar ik eerder al bloemstukken maakte met mijn moeder en mee  hielp in de tuin was dit een fantastische kans om 'kwekerij ML Leenders' te starten met als bijkomend voordeel verse groentes uit eigen tuin en dus minder centjes uitgeven in de supermarkt (we denken hierbij even niet aan de €10 die je minimaal moet uitgeven bij de AH wil je überhaupt een moestuintje krijgen...). 

Vorig jaar ging mijn moestuin als een speer! Ik had zo'n 7 tomaten planten en at elke week tomatensoep (nee das niet waar). Ook mijn zonnebloemen waren minimaal 1,5 meter hoog en van mijn radijsjes heb ik heerlijk gesmuld. 

Helaas voor mijn moestuin ging ik mijn minor doen in Denemarken en dus een half jaar de hort op. Ik wist al voordat ik vertrok al dat ik mijn afscheidsspeech kon schrijven want met mijn mannelijke onderhuurder en toenmalige huisbazen ging mijn moestuin het niet overleven.... (Ik ben zeg maar zo'n meid die voeding voor mijn plantjes koopt, ze elke dag checkt, de grond voelt om te checken of het nog vochtig genoeg is etc.)

Mijn voorspelling kwam uit; Toen ik in januari terug kwam was alles dood, verdorven en ellende. Laten we zeggen dat het te vergelijken was met een moestuin slagveld. 
Het enige wat nog overeind stond was mijn kool, de aardbeienplantjes en mijn avocado boompje (wonder boven wonder). Kolen doen het goed in de winter dus dat kwam goed uit. Met spoed heb ik mijn aardbeienplantjes en avocado boompje naar binnen verplaatst, voor mijn raam, en tadaaaa alsof er een wereld wonder uitbrak begonnen ze beide weer te bloeien! 

Deze twee stoere overlevers staan nu dus wel weer in mijn vierkante meter moestuin en, zoals aangegeven, doet de aardbei het goed. De avocado moeten we nog even zien. 

Ik houd mijn fingers crossed voor weer een mooi moestuin seizoen, tot nu toe doet alles het goed en ben ik bezig om de meeste plantjes over te potten.
En uhhh als iemand nog moestuintjes over heeft; Ik heb ze graag :)